Pause and Be Grateful

Have you ever thought of just pausing for some moments in your every day life and see your life from a distance, think about the things you have accomplished, the things you have, the things you have been through and managed to get over them (usually taking some things with you).... or just feel the enviroment around you, the air and the light, listen to every single sound, use your touch and your smell.....

...................

Έχεις ποτέ σταματήσει απλά για μερικές στιγμές στην καθημερινότητά σου και να κοιτάξεις τη ζωή σου από απόσταση, να σκεφτείς όσα έχεις καταφέρει, όσα έχεις, όσα έχεις περάσει και κατάφερες να τα ξεπεράσεις (συνήθως παίρνοντας κάποια πράγματα μαζί σου).... ή απλά να νιώσεις τον κόσμο γύρω σου, τον αέρα και το φως, ν'ακούσεις κάθε ήχο, να χρησιμοποιήσεις την αφή και την όσφρηση σου....

"Give me pain to give you joy"

I can remember myself as a teenager creating (mostly writing and painting). When something was happening and I was feeling pain (mostly psychological) I used to think "Give me pain to give you joy" (if joy is art). Through the pain I could create better.

Growing up I realized that pain is the key to creation. Things, people and feelings can bring you down, but on your way up from there is the moment that art is born. The real thing....

....................

Θυμάμαι τον εαυτό μου στην εφηβεία να δημιουργεί (περισσότερο να γράφω και να ζωγραφίζω). Όταν κάτι συνέβαινε και ένιωθα πόνο (κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο) σκεφτόμουν "Δώσε μου πόνο να σου δώσω χαρά" (όταν χαρά είναι η τέχνη). Μέσω του πόνου μπορούσα να δημιουργήσω καλύτερα.

Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα ότι το κλειδί στην δημιουργία είναι ο πόνος. Πράγματα, άνθρωποι και συναισθήματα μπορεί να σε βάλουν κάτω, αλλά στον δρόμο που ακολουθεί προς την κορυφή μετά από κάτι τέτοιο είναι η στιγμή που γεννιέται η τέχνη. Η πραγματική τέχνη....

"The End"

For the people that were there for me.

You finally get the meaning of all the love stories in Hollywood comedies,

everything starts looking prettier, lighter, brighter,

your every day life changes,

you start feeling more powerful and that nothing can bring you down....

....until you're brought down by the same thing the moment that the titles of "the end" roll on the screen.

Then the world stops rolling (and your heart and mind too),

and your plans change,

and your body stops listening to you,

and after you completely break you have to pick up every piece again,

 and from that time everything starts annoying you, sounds, sun, light, 

dark days pass....

you might reach your limit but there will be some people there to help you get up and keep going.

......................

Στους ανθρώπους που ήταν εκεί για μένα.

Αρχίζεις να καταλαβαίνεις το νόημα όλων των ρομαντικών κομεντί του Χόλιγουντ,

όλα μοιάζουν πιο όμορφα, ελαφρύτερα, φωτεινότερα,

η καθημερινή σου ζωή αλλάζει, 

αρχίζεις να νιώθεις δυνατότερος και ότι τίποτα δεν μπορεί να σε βάλει κάτω....

....μέχρι που το ίδιο πράγμα σε βάζει κάτω τη στιγμή που πέφτουν  οι τίτλοι του τέλους στην οθόνη.

Μετά ο κόσμος σταματά να γυρνάει (και η καρδιά και το μυαλό σου επίσης),

και τα σχεδιά σου αλλάζουν,

και το σώμα σου σταματάει να σε υπακούει, 

κι ύστερα σπας τελείως και μετά πρέπει να μαζέψεις κάθε κομματάκι και πάλι,

και από αυτή τη στιγμή όλα αρχίζουν να σε ενοχλούν, οι ήχοι, ο ήλιος, το φως,

περνούν σκοτεινές μέρες....

μπορεί να φτάσεις τα όριά σου, αλλά κάποιοι θα είναι εκεί για να σε βοηθήσουν να προχωρήσεις.

The secret garden

I think it's a blessing living in a big city and in the same time having a view of trees when you step outside in your balcony....

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Νομίζω ότι είναι ευλογία το να ζεις σε μια μεγάλη πόλη και την ίδια στιγμή να βγαίνεις στο μπαλκόνι σου και να βλέπεις δέντρα....

The butterflies on the trees

Yesterday as I was walking in the street I passed by a kindergarden and I noticed a very nice craft project in the yard of the building: big paper handpainted butterflies were hanging from the trees and they seemed as they were flying!

............

Χτες ενώ περπατούσα στο δρόμο πέρασα δίπλα από ένα νηπιαγωγείο και πρόσεξα ένα πολύ ωραίο πρότζεκτ χειροτεχνίας στην αυλή του κτιρίου: μεγάλες χάρτινες πεταλούδες ζωγραφισμένες στο χέρι να κρέμονται από τα δέντρα λες και πετούν! 

In the end.... we're all the same.

There is a song (http://www.youtube.com/watch?v=ZX7aPZ35wxQ) that starts with the phrase "ever since I was a child", so I'm going to start with that.......

Ever since I was a child I remember feeling the need to be different, inside out. So I did, not exactly on purpose, it just happened to usually like different things, ideas, music, clothes, etc. 

But growing up (alongside with becoming more mature), meeting new people, having long (or short, it doesn't matter so much because you can always understand some things even when they're not spoken) conversations with them, I realised that not only you can't be totally different from others, but the thruth is that deep inside we're all the same and  EVERYONE wants the same thing: love.

It might sound cheesy and trite, but if you think about it everyone needs to be loved by someone.

Just take a good look around you and pay attention to those who have love, those who try to hide the fact that they need it, those who express their need for love in the wrong way and those who have accepted the fact that love is what they need!
Everything else (career, money, success, material things, etc) comes second.....

.................................................................................

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου θυμάμαι ότι ήθελα να διαφέρω, εσωτερικά και εξωτερικά. Έτσι κι έγινε, χωρίς να κάνω ιδιαίτερη προσπάθεια, απλά τύχαινε να μου αρέσουν διαφορετικά πράγματα, ιδέες, μουσική, ρούχα, κλπ.

Μεγαλώνοντας λοιπόν (και παράλληλα ωριμάζοντας), γνωρίζοντας καινούριους ανθρώπους, κάνοντας μακροσκελείς (ή και πιο σύντομες, γιατί δεν χρειάζεται πάντα να ειπωθεί κάτι για να το καταλάβεις) συζητήσεις μαζί τους, συνειδητοποίησα ότι όχι μόνο δεν μπορείς να διαφέρεις ολοκληρωτικά από τους άλλους, αλλά στην πραγματικότητα βαθιά μέσα μας είμαστε ΟΛΟΙ ίδιοι και θέλουμε το ίδιο πράγμα: αγάπη.

Μπορεί ν' ακούγεται γλυκανάλατο και τετριμμένο, αλλά άμα το σκεφτείς όλοι θέλουν ν' αγαπηθούν από κάποιον.

Απλά παρατήρησε λίγο τον κόσμο γύρω σου, αυτούς που είναι ήδη αποδέκτες αγάπης, αυτούς που προσπαθούν να κρύψουν το γεγονός ότι την έχουν ανάγκη, αυτούς που εκφράζουν την ανάγκη τους για αγάπη με τους λάθος τρόπους, κι αυτούς που έχουν αποδεχτεί το γεγονός ότι η αγάπη είναι αυτό που χρειάζονται!
Όλα τα υπόλοιπα (καριέρα, χρήματα, επιτυχία, υλικά αγαθά, κλπ) έρχονται σε δεύτερη θέση......

Trinkets of the day!

* Τα μπιχλιμπίδια της ημέρας!

~ The display window of a shop with sewing supplies. / Η βιτρίνα ενός μαγαζιού με είδη ραπτικής. ~

&

~The chandelier in a restaurant. / Ο πολυέλαιος ενός εστιατορίου.~