Turning the switch off.

I'm thinking non-stop. And I'm analyzing things non-stop as well.

I think it runs in the family since my mother is doing the same over-analyzing thing too.

And she's the one that once told me that you shouldn't "reach to the bone" of things. That there is no point in that (well, she probably reached to that conclusion from her own experience . . . !).

So, here's the day that I'm starting to think about how much should you analyze things, for good. And where should you stop noticing even the smallest thing that happens. 

When over- thinking starts affecting your everyday life . . . 

that's the point when you need to turn the switch off!

Easy to say, hard to do. I had no big success in this great task until now, but one think that's helping me when I start thinking obsessively and analyzing something is this:

 at the point when my mind notices something and I start to think about it, I tell myself that it doesn't worth the time and energy I'm going to devote on it and that it's meaningless. After some minutes you do realize that it was really nothing . . . !

~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~  ~

Σκέφτομαι ακατάπαυστα. Κι επίσης αναλύω ακατάπαυστα.

Υποθέτω ότι είναι οικογενειακό φαινόμενο, αφού και η μητέρα μου κάνει το ίδιο πράγμα.

Κι είναι εκείνη που κάποτε μου είπε ότι δεν χρειάζεται να φτάνεις "στο κόκκαλο" των πραγμάτων. Ότι δεν υπάρχει νόημα σε αυτό (μάλλον έφτασε στο συμπέρασμα αυτό από την εμπειρία της . . . !).

Λοιπόν, να που ήρθε η μέρα που αρχίζω ν' αναρωτιέμαι κατά πόσο πρέπει ν' αναλύεις τα πράγματα, για τα καλά. Και κατά πόσο θα πρέπει να προσέχεις ακόμα και το παραμικρό πράγμα που συμβαίνει.

Όταν η υπερ - ανάλυση αρχίζει να επηρεάζει την καθημερινή σου ζωή . . . 

αυτή είναι η στιγμή που πρέπει να κλείσεις τον διακόπτη!

Εύκολο να το λες, δύσκολο να το κάνεις. Κι εγώ δεν είχα ιδιαίτερη επιτυχία σ' αυτή την σπουδαία άσκηση μέχρι τώρα. Αλλά ένα πράγμα που με βοηθάει όταν αρχίζω να σκέφτομαι εμμονικά και ν' αναλύω κάτι είναι το εξής:

τη στιγμή που το μυαλό μου παρατηρεί κάτι κι αρχίζει να το σκέφτομαι, λέω στον εαυτό μου ότι δεν αξίζει τον χρόνο και την ενέργεια που θα του αφιερώσω και ότι είναι ανούσιο. Ύστερα από μερικά λεπτά συνειδητοποιείς ότι πραγματικά δεν ήταν τίποτα . . . !