Thursday, March 6, 2014

Grandpa & the chess


For my grandpa . . . .



Every thursday morning I'm watching the new episodes of my two favorite series. One of them is "C.S.I.: Crime Scene Investigation" and today's episode was chess-themed. 
So, I remembered . . . .
 the years I used to play chess with my younger brother, 
 the time when our grandpa started teaching us how to play,
 the period that he got sick and didn't live long to teach us everything,
the same period, which I passed through by watching movies all the time (try it in hard times, it keeps your mind in a kind of repression and doesn't need the energy and clarity of mind that a book needs),
his words to my mother (his daughter) that the fund for books, education, etc should never stop, 
the cinema studies I did afterwards (and I think that they were thanks to his funding, you know these details that families never talk about),
his personality and the rules he had made for his life (they weren't always the same with those of the majority).

What they say, that someone can "be with you" all the time even if they're not alive anymore it's true.

P.S. to myself:
Reopen the chess box you have on the bookcase.

. . . . . . . . . 
Για τον παππού μου . . . .

Κάθε πέμπτη πρωί βλέπω τα νέα επεισόδια των δύο αγαπημένων μου σειρών. Μία από αυτές είναι το "C.S.I." και το σημερινό επεισόδιο είχε ως θέμα το σκάκι.
Οπότε θυμήθηκα . . . .
τα χρόνια που έπαιζα σκάκι με τον μικρότερο αδερφό μου, 
την περίοδο που ο παππούς ξεκίνησε να μας μαθαίνει να παίζουμε, 
την περίοδο που αρρώστησε και δεν έζησε αρκετά για να μας τα μάθει όλα, 
την ίδια περίοδο, την οποία ξεπέρασα βλέποντας συνεχώς ταινίες (δοκιμάστε το στις δύσκολες περιόδους, κρατάει το μυαλό σου σε μία κάποια καταστολή και δεν θέλει την ενέργεια και την διαύγεια που χρειάζονται τα βιβλία), 
τα λόγια του στη μαμά μου (την κόρη του) ότι η "χρηματοδότηση" για βιβλία, μόρφωση, κλπ δεν πρέπει να σταματήσει ποτέ, 
οι σπουδές κινηματογράφου που έκανα αργότερα (και νομίζω ότι ήταν χάρη στη  δική του χρηματοδότηση, ξέρετε, αυτές οι λεπτομέρειες στις οποίες οι οικογένειες δεν αναφέρονται ιδιαίτερα),
στην προσωπικότητά του και στους κανόνες που είχε φτιάξει για τη ζωή του (δεν ήταν πάντα ίδιοι με αυτούς της πλειοψηφίας).

Αυτό που λένε ότι κάποιος μπορέι να' ναι συνέχεια "μαζί σου" ακόμα κι αν δεν είναι πλέον στη ζωή, είναι αλήθεια.

Υ.Γ. στον εαυτό μου:
Ξανάνοιξε το κουτί με το σκάκι που έχεις στη βιβλιοθήκη.

Monday, March 3, 2014

Finding Home


I still remember the day Ι told my parents I didn't want to become a director (what I was studying then) and that I wanted to go more serious and professional with music (I was studying music for just a couple of years then). 
Since then I 've been through many phases. With music, myself, activities, etc.
I've been thinking about it these last months, and especially now that I'm three and a half months away from taking my degree in phonetics and the thing becomes more "real" than ever I just keep having this thought in my mind:
"I found home".
It feels like a "blessing" (and happiness) being able to express yourself through music, create music, realising that you're becoming something that you couldn't even imagine you could become, finding something that you love so much that makes you feel like you found home.

. . . . . . . . . .

Ακόμα θυμάμαι την ημέρα που είπα στους γονείς μου ότι δεν θέλω να γίνω σκηνοθέτις (ότι σπούδαζα τότε) και ότι ήθελα να δω πιο σοβαρά κι επαγγελματικά τη μουσική (έκανα μαθήματα για περίπου δυο χρόνια τότε).
Από τότε πέρασα διάφορες φάσεις. Με τη μουσική, τον εαυτό μου, τις δραστηριότητες μου, κλπ.
Το σκεφτόμουν τους τελευταίους μήνες, και ειδικά τώρα που είμαι τρεισήμισι μήνες μακριά από το πτυχίο φωνητικής και το πράγμα γίνεται πιο "αληθινό" από ποτέ έχω αυτή τη φράση στο μυαλό μου:
"Βρήκα το σπίτι μου".
Είναι σαν "ευλογία" (κι ευτυχία) να μπορείς να εκφραστείς μέσα από τη μουσική, να δημιουργείς μουσική, να συνειδητοποιείς ότι γίνεσαι κάτι που ούτε καν είχες φανταστεί ότι θα μπορούσες να γίνεις, να βρίσκεις κάτι που αγαπάς τόσο πολύ που σε κάνει να νιώθεις ότι βρήκες το σπίτι σου.