Once upon a time there was a girl... and a boy.
One shinny day they met, near the sea.
For some days they were in love, but then a morning came and suddenly the girl wasn't what the boy wanted, wasn't enough, didn't say enough, wouldn't love him enough, wouldn't express her feelings enough....
and that was the end of that fairytale.
P.S. The mistake I did while reading that fairytale was that I read only the words, but the truth was between the lines, between the words that were only trying to cover for the inner feelings and insecurities of the brain that created them.
So...I learnt to listen behind the words that people tell me.
Every fairytale has its moral ;-)
...............
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κορίτσι... κι ένα αγόρι.
Μια ηλιόλουστη μέρα γνωρίστηκαν, κοντά στη θάλασσα.
Για κάποιες μέρες ήταν ερωτευμένοι, μα ξαφνικά ήρθε μια μέρα και το κορίτσι δεν ήταν πια αυτό που ήθελε το αγόρι, δεν ήταν αρκετή, δεν έλεγε αρκετά, δεν θα τον αγαπούσε αρκετά, δεν θα εξέφραζε τα συναισθήματά της αρκετά....
κι αυτό ήταν το τέλος αυτού του παραμυθιού.
Υ.Γ. Το λάθος που έκανα διαβάζοντας αυτό το παραμύθι ήταν ότι διάβαζα μόνο τις λέξεις, ενώ η αλήθεια βρισκόταν πίσω από αυτές, η οποίες προσπαθούσαν μόνο να καλύψουν τα βαθύτερα συναισθήματα και τις ανασφάλειες του εγκεφάλου που τις δημιούργησε.
Οπότε έμαθα να ακούω πέρα από τις λέξεις που μου λένε οι άνθρωποι.
Κάθε παραμύθι έχει και το δίδαγμά του ;-)
