This city is alive and feels!

Today, I was in the bus today and as I was looking through the window I saw two separate scenes.

The first was an old lady, using a stave, that took the bus and did a twenty to thirty minutes drive to get to a shop with sewing and knitting supplies (she was holding a bag that probably had her sewing or knitting work inside). The clue was that she passed a quite big road, not from the crosswalk, moving quite quickly for her age and walking problems. I thought "look at her, she doesn't just sit at home fussing about her condition, but she's independent!".

The second was a couple who knew the bus driver and acknowledged him in such an enthusiastic way, all smiles and happy "how you're doing"s! They had such a good energy and so sincere smiles.

The third was an other young couple standing outside their car (they had the door open so I suppose it was their car). They were laughing and they were hugging with the boy lifting the girl. They were quite enthusiastic as well! 

And after watching these scenes I thought . . . .

THIS CITY IS ALIVE AND FEELS!

. . . . . . 

Σήμερα, ήμουν στο λεωφορείο και καθώς κοιτούσα από το παράθυρο είδα τρεις σκηνές.

Η πρώτη ήταν μια ηλικιωμένη κυρία , η οποία χρησιμοποιούσε μπαστούνι, που πήρε το λεωφορείο για να κάνει μια διαδρομή είκοσι με τριάντα λεπτών για να πάει σ' ένα μαγαζί με υλικά ραπτικής και πλεξίματος (κρατούσε μια τσάντα που μάλλον είχε ότι είχε ράψει ή πλέξει μέσα). Μάλιστα, πέρασε έναν αρκετά μεγάλο δρόμο, και όχι από τη διάβαση, περπατώντας αρκετά γρήγορα για τα δεδομένα της ηλικίας της και του κινητικού της προβλήματος. Σκέφτηκα "κοίτα τη, δεν κάθεται στο σπίτι να γκρινιάζει για την κατάστασή της, αλλά είναι ανεξάρτητη!".

 Η δεύτερη ήταν ένα ζευγάρι που ήξερε τον οδηγό του λεωφορείου και τον χαιρέτησε με τόσο ενθουσιασμό, όλο χαμόγελα και χαρούμενα "τι γίνεται"! Απέπνευαν τόση θετική ενέργεια και τα χαμόγελα τους ήταν τόσο ειλικρινή.

Η τρίτη ήταν ένα άλλο ζευγάρι που στέκονταν έξω από το αυτοκίνητό τους (είχαν την πόρτα ανοιχτή οπότε υποθέτω ότι ήταν το αυτοκίνητό τους). Γελούσαν και αγκαλιάζονταν με το αγόρι να σηκώνει το κορίτσι. Ήταν κι αυτοί τόσο ενθουσιώδεις!

Κι έπειτα από αυτές τις σκηνές σκέφτηκα . . . .

ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΗ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ ΚΑΙ ΝΙΩΘΕΙ!