For most of us our childhood is a happy place, where we had no worries and everything was about playing and having fun!
When we finally become adults, society expect us to forget about it and act with maturity and responsibility throughout our life.
But...there are always these people that have the ability to keep a part of their child self alive inside them. In a corner of their mind they are still kids, and I don't refer to those who don't want to grow up and live an independent and responsible life, but to those who can act as "adults" and on the same time keep a certain amount of innocence, imagination and "be happy" feeling inside their mind.
They may... take a look on the toy section of departement stores, or read fairytale books (yes, these geeks that read all these dark-colored books with warriors and beasts on the cover, are in this category too), or keep some of the habbits they had as kids (maybe a certain food on a certain day), or shop from the kids' section in clothes stores (that's me! sometimes they have great clothes that can definitely match a funky adult style), or watch cartoons and fantasy films, or keep things from when they where kids, or like the same things from those years, or.... whatever childhood means for each one!
So, I think that this is totally normal and healthy. Keep the kid inside you alive is a great way of balance and getting though rough times in some cases. Plus it can make you smile in everyday life!
Neverland is a great place to live...!
..........................
Για τους περισσότερους από εμάς η παιδική μας ηλικία είναι ένα χαρούμενο μέρος, όπου δεν είχαμε καθόλου έννοιες και μας ενδιέφερε μόνο να παίζουμε και να περνάμε καλά!
Αλλά φτάσαμε να είμαστε ενήλικες, η κοινωνία περιμένει από εμάς να ξεχάσουμε την παιδική μας ηλικία και να φερθούμε με ωριμότητα και υπευθυνότητα καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής μας.
Όμως...υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να κρατούν ένα μέρος του παιδικού τους εαυτού ζωντανό μέσα τους. Σε κάποια γωνιά του μυαλού τους είναι ακόμα παιδιά, και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που δεν θέλουν να μεγαλώσουν και να ζήσουν μια ανεξάρτητη και υπεύθυνη ζωή, αλλά σε αυτούς που φέρονται σαν "ενήλικες" και παράλληλα κρατούν ζωντανή μια δόση αθωότητας, φαντασίας και συναισθημάτων χαράς μέσα στο μυαλό τους.
Μπορεί... να ρίξουν μια ματιά στον διάδρομο με τα παιχνίδια ενός πολυκαταστήματος, ή να διαβάζουν παραμύθια (ναι, αυτά τα "σπασικλάκια" που διαβάζουν όλα αυτά τα βιβλία με πολεμιστές και τέρατα στο εξώφυλλο, ανήκουν επίσης σε αυτή την κατηγορία), ή κρατούν κάποιες από τις συνήθεις που είχαν ως παιδιά (ίσως κάποιο συγκεκριμένο φαγητό σε κάποια συγκεκριμένη μέρα), ή ψωνίζουν από το τμήμα των παιδικών ρούχων (αυτή είμαι εγώ!), ή βλέπουν καρτούν και ταινίες φαντασίας, ή κρατούν αντικείμενα από την παιδική τους ηλικία, ή τους αρέσουν τα ίδια πράγματα από εκείνα τα χρόνια, ή... οτιδήποτε κι αν σημαίνει η παιδική ηλικία για τον καθένα!
Λοιπόν, πιστεύω ότι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και υγιές. Το να κρατάς το παιδί μέσα σου ζωντανό είναι ένας τρόπος ισορροπίας και τρόπος να ξεπερνάς τις δύσκολες καταστάσεις κάποιες φορές. Άλλωστε μπορεί να σε κάνει να χαμογελάς στην καθημερινή ζωή!
Η Χώρα του Ποτέ-ποτέ είναι ένα υπέροχο μέρος για να ζεις!
..........................
Για τους περισσότερους από εμάς η παιδική μας ηλικία είναι ένα χαρούμενο μέρος, όπου δεν είχαμε καθόλου έννοιες και μας ενδιέφερε μόνο να παίζουμε και να περνάμε καλά!
Αλλά φτάσαμε να είμαστε ενήλικες, η κοινωνία περιμένει από εμάς να ξεχάσουμε την παιδική μας ηλικία και να φερθούμε με ωριμότητα και υπευθυνότητα καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής μας.
Όμως...υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που έχουν την ικανότητα να κρατούν ένα μέρος του παιδικού τους εαυτού ζωντανό μέσα τους. Σε κάποια γωνιά του μυαλού τους είναι ακόμα παιδιά, και δεν αναφέρομαι σε αυτούς που δεν θέλουν να μεγαλώσουν και να ζήσουν μια ανεξάρτητη και υπεύθυνη ζωή, αλλά σε αυτούς που φέρονται σαν "ενήλικες" και παράλληλα κρατούν ζωντανή μια δόση αθωότητας, φαντασίας και συναισθημάτων χαράς μέσα στο μυαλό τους.
Μπορεί... να ρίξουν μια ματιά στον διάδρομο με τα παιχνίδια ενός πολυκαταστήματος, ή να διαβάζουν παραμύθια (ναι, αυτά τα "σπασικλάκια" που διαβάζουν όλα αυτά τα βιβλία με πολεμιστές και τέρατα στο εξώφυλλο, ανήκουν επίσης σε αυτή την κατηγορία), ή κρατούν κάποιες από τις συνήθεις που είχαν ως παιδιά (ίσως κάποιο συγκεκριμένο φαγητό σε κάποια συγκεκριμένη μέρα), ή ψωνίζουν από το τμήμα των παιδικών ρούχων (αυτή είμαι εγώ!), ή βλέπουν καρτούν και ταινίες φαντασίας, ή κρατούν αντικείμενα από την παιδική τους ηλικία, ή τους αρέσουν τα ίδια πράγματα από εκείνα τα χρόνια, ή... οτιδήποτε κι αν σημαίνει η παιδική ηλικία για τον καθένα!
Λοιπόν, πιστεύω ότι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό και υγιές. Το να κρατάς το παιδί μέσα σου ζωντανό είναι ένας τρόπος ισορροπίας και τρόπος να ξεπερνάς τις δύσκολες καταστάσεις κάποιες φορές. Άλλωστε μπορεί να σε κάνει να χαμογελάς στην καθημερινή ζωή!
Η Χώρα του Ποτέ-ποτέ είναι ένα υπέροχο μέρος για να ζεις!
No comments:
Post a Comment